Hoe kan je zien dat de dag begint?

Een stukje leisteen met tekst
In de zomer van 2023 fietste ik met mij jongste dochter van Mainz in Duitsland naar huis in Tiel. We fietsten langs de Rijn. Fietsen vind ik fijn omdat ik dan veel meer contact heb met de omgeving en vooral ook met de mensen die daar zijn. We fietsten door een middeleeuws stadje wat nog grotendeels intact was en boven dat stadje zag je de ruïne van een oud kasteel .

Wanneer begint de dag?
We klommen er heen en we vonden daar op de muur van het kasteel een stukje leisteen bevestigt waarin een tekst was gegraveerd. De tekst was Duits: Er was een rabbi die aan zijn leerling vroeg hoe je kan zien dat de nacht ten einde komt en de dag begint? De leerling reageert met: ‘Is het misschien als je een hond van een kalf kan onderscheiden?’ ‘Nee antwoorde de rabbi. ‘Is het dan misschien als je een vijgenboom van een amandelboom kunt onderscheiden? ‘ ‘Nee’antwoordde de rabbi. ‘Maar wanneer is het dan?’ vroeg de leerling. ‘De nacht houdt op’, zei de rabbi, ‘als je in het gezicht van een mens kijkt en je in dat gezicht je broeder of je zuster ziet, dan wordt het pas echt licht! Onder de tekst stond dat de schrijver onbekend was. Ik heb een foto van het stukje leisteen met tekst gemaakt. We vonden het een mooie tekst.

Managen met Moraal
Ik moet er weer aan denken toen ik Beatrijs de Graaf hoorde spreken over het belang van deugden in leiderschap toen ik weer even nalas wat oude collega en vriend Willem Verhoeven daarover schrijft in:’Managen met moraal’. Die deugden hebben veel te maken met hoe je naar mensen kijkt en hoe je met ze omgaat.

Enkele ontmoetingen
De afgelopen weken had ik een paar ontmoetingen met mensen, die voor mij mooie mensen waren nadat ik even door mijn vooroordeel heenkeek. De eerste ontmoeting onderweg naar de uitvaart van een dierbare vriend. In Eindhoven moest ik overstappen van de intercity naar Maastricht op de sprintertrein naar Deurne. Ik wilde een mevrouw op een fiets met drie wielen voor laten gaan. Ze maande mij echter voor haar in te stappen. Ze gaf daar als toelichting bij dat zij met haar fiets als ze binnen was de deur zou blokkeren en dat het dan voor mij moeilijk zou zijn om in te stappen. Ik volgde haar advies en ging in een hoek staan met mijn kleine vouwfiets. Ik keek hoe zij met haar fiets de trein in reedt en ik zag dat ze gelijk had met haar advies. Ik stelde haar wat vragen over haar fiets over het hoe en waarom. Ze vertelde dat ze problemen met haar evenwicht had en dat daarom haar fiets erg handig voor haar was. De fiets had ook elektrische ondersteuning. Ze vertelde ook hoe mensen haar vaak benaderden als geestelijk gehandicapt door haar fiets. Ze werd niet voor vol aangezien en dat vond ze erg onprettig. Ze vroeg mij naar mijn bestemming en ik vertelde dat ik naar Beek en Donk wilde. Ze vroeg of ik over het koeienpad wilde fietsen. Ik was verrast . Ik fiets al heel wat jaren met regelmaat van Helmond naar Aarle Rixtel maar van het koeienpad had ik nog nooit gehoord. Het klonk leuk, landelijk. Ik kreeg zin er gebruik van te maken. Ze vertelde dat ze in Helmond was opgegroeid. We stapten beiden uit op het hoofdstation van Helmond. Zij omdat ze een werkende lift nodig had om het perron te kunnen verlaten. Voor het station kwam ik haar weer tegen. ze vroeg me hoe ik ging fietsen en ik vertelde dat het koeienpad me leuk leek maar dat ik nog niet begreep waar het was. Ze zei dat ze een stuk dezelfde kant op moest en dat ze me het koeienpad zou wijzen. Zo fietsten we samen door Helmond. Dat was erg leuk ze vertelde me van alles over de route die we fietsten en wat daar te zien was. Waar ze gewoond had waar haar vriendinnen woonden en waar ze met haar ouders gewoond had. Het bos waarin ze vroeger speelden .Zo kwamen we bij het koeienpad. Het lag op een totaal andere plaats dan ik vermoedde. Alleen had ik het nooit gevonden. Langs het koeienpad ben ik naar Aarle Rixtel gefietst. Het was een mooie route en ik dacht na over het feit dat deze aardige vrouw zo vaak gezien werd als een vrouw die geestelijk niet volwaardig was en hoe het kwam dat mensen zo snel een oordeel klaar hebben en vervolgens hun handelen op dat oordeel baseren (Het snelle denken Kahneman) . En de gevolgen daar van.

Een conducteur
Enkele dagen later stond ik ’s morgens op het station van Tiel Passewaaij. Het laatste station voor het hoofdstation van Tiel en het eerste voor treinen , die naar Utrecht rijden. De mensen op het perron stonden in de richting van het hoofdstation te turen maar er kwam geen trein. Even te voren had ik nog wel een lange trein voorbij zien komen naar dat hoofdstation en die moest nog terug komen. De mensen op het perron werden onrustig en er werd druk gespeculeerd over wat er aan de hand kon zijn. De veronderstelling werd geuit dat de NS en trein zou laten uitvallen en dat we op de volgende trein aangewezen zouden zijn. De informatie in de NS app was niet helder. Het werd drukker op het perron, het was koud en het regende. Toen kwam er een trein, niet uit Tiel maar uit de richting Utrecht. Die trein stopte op station Passewaaij en er waren mensen die in wilden stappen , anderen twijfelden. En toen kwam er een conducteur uit de trein, die zich tussen de mensen begaf en met luide stem zei dat we als we naar Utrecht wilden we in het achterste treinstel konden stappen . Het voorste treinstel zou namelijk in Tiel blijven. Het was een dame met een donkere huidskleur. Ze was erg duidelijk in de informatie die ze verstrekte , ze luisterde goed en toonde begrip voor het ongemak van de reizigers op het perron. Ze beantwoorde vragen van mensen en spoorde ons aan om in te stappen als we niet in de kou wilden blijven staan. Ook in de trein was ze erg duidelijk in haar communicatie. Ze bood namens de NS haar verontschuldigingen aan voor het ongemak en legde uit wat er aan de hand was. Tijdens de reis naar Utrecht liep ze door de trein om overal antwoord te geven op vragen. Ze deed haar best reizigers op hun gemak te stellen. Ik was onder de indruk van het empathische en daadkrachtige optreden van deze conducteur. Ze bracht rust in een chaotische situatie. Het was mooi om te zien hoe ze verantwoordelijkheid nam. Daarin toonde zich een leider.

Wachten op de bus
Afgelopen zondag was ik uitgenodigd was ik uitgenodigd voor een ontbijt in Hyat Vendome in Parijs met een goede vriend uit Indonesië. Hij nodigt mij daar vaker uit. Het hotel is vlakbij de Opera. Ik zou de Flixbus nemen van Eindhoven naar Parijs. De bus zou vertrekken om 01:15 uit Eindhoven. IK kwam om 24:00 aan op station Eindoven en begaf mij naar de plaats waar de Flixbussen stoppen. Een plaats met drie overkapte bushaltes voor de normale bussen in Eindhoven. Het was er donker, koud en nat. Achter de haltes een fietspad en daar achter het beboste park waar zich de campus van de technische universiteit bevindt. Er was geen mens te bekennen bij de halte en ik zat even en liep dan weer een beetje heen en weer. Even later bleek er onder de middelste overkapping iemand te zitten. Het was een donkere man en we maakten oogcontact. Ik ging naast hem zitten en we raakten in gesprek. Hij kwam uit India waar hij natuurkunde had gestudeerd en hij werkte bij ASML. Hij was op weg naar India naar zijn vrouw waar hij drie maanden geleden mee getrouwd was. Het was zijn voornemen met haar in Helmond te gaan wonen. Hij zou vliegen vanaf Charles de Gaulle even ten noorden van Parijs. Hij had een app waarop de bus te zien was en waar ook te zien was hoe lang het nog zou duren alvorens de bus bij onze halte was. Het was prettig om te zien dat de bus onze kant op kwam. De tijd vloog om . Helaas zat hij boven en ik beneden in de bus. Bij het vliegveld ben ik even uitgestapt om hem een goede reis en een goede tijd in India te wensen. Gelukkig kon ik het grootste deel van de busreis slapen .

Met de Metro
Om 07:00 arriveerde de bus bij het busstation Bercy aan de Seine. Ik moest nu op zoek naar een metro station. Dat vond ik snel maar helaas het was met hekken afgesloten je kon er niet in. Vlak bij mij kwam een jonge man tot dezelfde conclusie. Ook hij kon er niet is. Maar hij kende een andere ingang. De jongeman had lang haar en zin tanden leken van metaal te zijn. Hij was vriendelijk en ik volde hem naar de andere ingang, die we snel vonden. Hij vroeg me of ik het goed vond als hij met mij meeglipte de Metro in want hij had geen geld voor een kaartje. Nou wilde het geval dat ik nog een kaartje moest kopen. We konden echter geen verkooppunt voor kaartjes vinden. Dat was voor hem geen probleem. Hij nam mij mee naar een plaats waar we door snel rennen via een uitgang de Metro in konden. En zo kwamen we in de Metrotrein terecht. Intussen vertelde hij mij dat hij uit Nevers kwam, dat hij een kunstopleiding volgde en dat hij rapper was. Hij was die nacht naar en Technofeest geweest. Hij was nu op weg naar huis. Hij legde mij uit waar ik over moest stappen op een andere metro. Ook van hem nam ik afscheid op het station waar ik over moest stappen. Op dat station kocht ik een kaartje en zo kwam ik op het station bij de Opera.

Mensen maken de wereld mooi
Met twee keer vragen kwam ik bij Hyat Vendome. Daar had ik een fijn ontbijt en een geanimeerd gesprek met mijn vriend uit Indonesië. We spraken over leiderschap in het algemeen en dat in zijn keten van fastfood restaurants in het bijzonder. Hij wil graag dat zijn managers meer in dialoog gaan met medewerkers zich meer evenwaardig opstellen en minder de baas spelen. Dat ze oog krijgen voor wie hun medewerkers zijn, er aandacht voor hebben, hen serieus nemen en naar ze luisteren.
Dit onderwerp komt ook aan de orde in onze trainingen Coachend Leiderschap en Excellent Leiderschap. Van beide trainingen begint binnenkort weer een nieuwe editie. Misschien ken je iemand voor wie deze trainingen interessant kunnen zijn. Voor meer informatie en aanvangsdata kun je terecht op onze website https://www.excellentleiderschap.nl/opleiding-en-training/”