Het huwelijk

Hoe een helder toekomstbeeld de basis is voor perfecte uitvoering

Mijn dochter
Een van mijn dochters trouwde zaterdag en dat ontroerde mij als vader. Ik was ook trots toen ik mijn dochter en haar man en hun drie kleine meisjes zag staan onder de hoge platanen van een landgoed in de omgeving van Lyon in Frankrijk. Wat een prachtige dochter, wat een prachtige kleindochters en wat een prachtige schoonzoon. De vrijdagavond ervoor waren we halverwege de avond op het landgoed aangekomen. De laatste gasten arriveerden in het holst van de nacht. Behalve dat er veel mensen waren en dat het een prachtig kasteel was met een prachtige tuin er omheen deed nog weinig vermoeden dat er die zaterdag een groot feest zou zijn. In de loop van de zaterdagmorgen werd dat zichtbaar. Ineens doken er mensen op, die met iets aan de slag gingen. Er kwamen mensen met bloemen, er kwamen mensen met meubilair, er werd feestverlichting tussen de bomen aangebracht, er werden spotjes op het kasteel gericht en het viel mij op dat er nauwelijks gesproken en al helemaal niet geschreeuwd werd. Soms werd ergens even overlegd. Ik probeerde te raden wie nu waarvoor was en wie de leiding van het geheel in handen had. Na een tijdje had ik door dat dat een stevige dame van achter in de veertig was. Ik zag haar nu eens hier en dan eens daar terwijl er door iedereen hard maar rustig werd doorgewerkt. Wij en de andere gasten konden rustig doorgaan met onze eigen dingen. Van mijn dochter kreeg ik het verzoek een tijdje op mijn kleindochter te letten zodat zij zich kon gaan voorbereiden op de ceremonie. En om 14.30 was het zover, de gasten zaten klaar en het bruidspaar kwam van het bordes en wandelde met de bruidsmeisjes naar de plaats onder de platanen waar de ceremonie plaats zou vinden. Mijn dochter zag er prachtig uit en mijn tranen kwamen toen ze haar “ja” gaf. ‘sAvonds was er nog een uitgebreid, heel veel gangen diner en rond middernacht trok ik mij blij en tevreden terug in de aan mij toegewezen kamer, ergens in het kasteel.

Nabebeschouwing
Aangezien ik met de voorbereiding weinig te maken had gehad moest ik het verder van de nabereiding hebben om er achter te komen hoe mijn dochter en schoonzoon dit zo voortreffelijk geregeld hadden. Het bleek dat ze zich tot “amateurs” hadden gewend. Ze moesten alles regelen vanuit Sydney, waar ze wonen en hadden zich via mail en telpartijen telefoon gewend tot professionele partijen in Nederland en Frankrijk. Die hadden draaiboeken en lijstjes waaruit je keuzes kon maken. Je kon zo je eigen feest samenstellen, ze gingen echter niet in gesprek. Via via waren ze bij de mevrouw terecht gekomen, die ik al geïdentificeerd had. Zij hielp weleens bij het organiseren van iets en vroeg uitgebreid door naar hoe ze het precies wilden. Er was een fijn gesprek geweest, al was het via skype en nog een fijn gesprek en die mevrouw had gezegd, ik begrijp wat jullie willen en ze was aan de slag gegaan. Zo had ze zelf ook gesproken met allen, die samen met haar voor de uitvoering hadden gezorgd. Dat bleek wel tijdens het diner waar uiterst vriendelijk meisjes, ik denk uit het dorp waar het kasteel stond, alles in de gaten hadden en rekening hielden met de kinderen die erbij waren, voor er iets fout kon gaan.

Proces ipv resultaat
Van mijn schoonzoon begreep ik dat ze ook erg tevreden waren over de vergoeding die ze kregen. Bij de professionele feestregelaars was het te moeilijk geweest om z’n budget te besteden. Daar was het of dit of dat. De mevrouw had met de mensen om haar heen elke gewenste nuance aangebracht, ze wilde dat en kreeg dat ook voor elkaar. De kracht van het werken met een toekomstbeeld, de kracht van het vragenstellen, de kracht van aandacht hebben voor details en het vertrouwen in de kracht en de kwaliteit van mensen zijn voor mij weer aangetoond met deze bruiloft. Dat geldt natuurlijk voor mijn dochter en mijn schoonzoon maar ook voor alle mensen, die van dit feest een dergelijk succes maakten.

Ik ben er heel dankbaar voor.